Şehri Terketmeden Önce

gideceğim ısmarlayarak sözlerimi
kıyamet öncesine; aydınlanmadan daha gökyüzü
dönmeden burjuvalar cehennemlerine
kirli bir tebessümle sırıtmadan işçiler
kırılmadan son kapı, devrilmeden son kule
basarak güvercin ölülerine, bakmadan hiç geriye
içimden sessiz bir ağıt söyleyeceğim

“Türk şiirinin merkezinin dışında kendine özel bir yerde tarzını sürdüren şairlerden. “Bireysel” tanımını en fazla hakkeden, zira başka şairleri de pek fazla yanına çağırmayan, şiirlerini dergilerde yayımlama ve kitap halinde bastırma dışında şiir ortamıyla çok fazla ilişki kurmayan, içine kapanık, kendi kendinin huzurunda bir şairdir. Duyarlıklı, duygusal da denebilecek şiirleri olduğu halde bu yanları öne çıkan önceki kuşaklardan herhangi birini taklit etmediği ve moderniteyle ilgili eleştirel denebilecek güncel bir tavrı olduğu için, şiirin merkezinde yer almasa da Türk şiirinin sıkı okuyucuları tarafından izlenen şairlerdendir.”
Hakan Arslanbenzer, Türk Şiiri 2005