Sündüs Döşeği

Abdurahhman Adıyan’ın şiiri; içine kapanan, karamsar değil, güneşli günlere adanmış mısralar ile umudu vurgulayan bir şiir
İnsanın varoluş çabasında uğradığı duraklar, soluklanmalar ve sonsuza yürüyüş...

Gönül yurdunda dünyanın acısı, sevinci…
İnceden sabır ile işlenmiş şiirler toplamı “Sündüs Döşeği”

Yaşanan hadiselerin şiire incelikle taşındığı hayatın içinden şiirler
Olup bitenler karşısında susmayan bir yürek

çiçekleri bilmem kaç katman aşağılara gömüldü
bu yıl -doksanüç onsekiz temmuz- da
gelinleri duvağa duramadı
güveysiz kaldı rıdvan döşekleri
şimdi böylesi kanla sulanmayaydı
sürmeli gözlerine gayrı sevinç düşmeyeydi
şafaklarını ve akşam alacalarını
yaban dumanları bürümeyeydi
kundakları bebesiz döşekleri sündüs’süz olmayaydı
göğüs kafeslerini çatlatan
eli böğründe anaların feryatları
ne asûmana dek yükseleydi ne de sündüs’de
çakallar kurtlar çığırtkanlar uluyaydı